داکتر عارف پژمان

محقق، شاعر ، داستان نویس ، بیدل شناس و ادبیات شناس مشهور کشور در سال 1328 خورشیدی در مرکز هرات زاده شد.

دررشتهً ژورنالیزم از دانشگاه کابل لیسانس گرفت ، دوره های تحصیلات عالی ماستری و دوکتورا را در رشتهً زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه تهران ( ایران ) بپایان برد.

عارف پژمان که سالیان متمادی در فاکولتهً ادبیات و زبان های دانشگاه کابل استاد بود ، در سال 1371 ، سال راکت باران شهر کابل ، ناچار به ترک وطن شد.

درایام مهاجرت به کشور ایران ، چند سال در دانشگاهای گونه گون این مرز و بوم به تدریس ادبیات فارسی ، همت گماشت.

واپسین اثرتحقیقی او ،  مجموعه مقالاتی است در شناخت هنرشاعری میزا عبدالقادر بیدل که بوسیله دانشگاه هرمزگان ( کشور ایران ) چاپ شده است.

مجموعه شعر پژمان بوسیله اتحادیه نویسندگان افغانستان ، درکابل ، اشاعه یافته است.

وی اکنون با خانواده اش در ایالت انتاریوی کانادا بسر می برد.

شبرنگ

                                                                                   
    نشسته ام چو غم روزگار در چشمت
  خموش و خسته برنگ غبار در چشمت  
    تو خنده چمنی کوره راه خاطره ای
   منم چو گریه بی اختیار درچشمت  
    سرود گمشته ام, میهنم, اوستایم
   هرات و غزنه و ری سوگوار در چشمت  
    به نی نی نگهت خفته بخت شبرنگم
   ویا شکست, شیشه شبهای تار در چشمت  
    شنیده ام که به همسایه قصه میگفتی
  از ان ستاره دنباله دار در چشمت
    ز بی نهایت شب, انجماد اسب و سوار
   زعمق فاجعه و بند و دار در چشمت  
    بدست حادثه مسپر, پرنده می طلبد
    سفر به ساحل صبح بهار درچشمت
    خراب میکده ام, تشنه ام,  پذیرا  شو
    یکی مسافر بی کوله بار در چشمت
    چه ناله ها که شکست و چه شعله ها که فسرد
     منم نشسته  چو شمع مزار در چشمت